کفش ملی

«رحیم ایروانی» موسس و بنیانگذار گروه کارخانجات ملی بود.

وی در یکی از سال های دهه ۳۰  به چکسلواکی سفر کرد که حاصل این سفر آوردن دو کارشناس

و یک دستگاه اتوکلاف به ایران بود. تولید این نوع کفش در مقایسه با نمونه خارجی ۱۰تومانی اش

۳ یا ۴ تومان هزینه داشت.

وی بعدها زمینی در مهرآباد خرید. وسعت این زمین ۷۰۰ متر بود که ۴۰۰ متر بنای ساختمانی داشت.

ایروانی کارش را تنها با۳۵ نفر کارگر آغاز کرد. ایروانی بعد از آغاز به کار کارخانه، با خرید

ماشین دوخت از پارچه های ایرانی استفاده کرد و کارخانه ای به نام ولکو نیز حاضربه سرمایه

گذاری و آوردن فناوری به ایران شد.

این کارخانه در ابتدا ۱۵۰ زوج محصول داشت.

کارخانه، کفش ملی نام گرفت که ملی شدننفت را در ذهن مردم و مشتریان تداعی می کرد.

رحیم ایروانی با خرید تعداد زیادی از خانه های مهرآباد کارخانه خود را گسترش داد.

او در یکی از زمین هایی که خریده بود مسجدی را نیز احداث کرد.

تا سال ۱۳۳۷ در ایران کفش های چرمی تولید نمی شد اما بعد از این سال،به دنبال تاسیس

کارخانه های چرم ، تولید کفش چرم نیز در کفش ملی آغاز شد.

در این زمان رقبای عمده کفش ملی کفش های وارداتی بودند که از چکسلواکی وارد می شدند.

از سال ۴۷ به بعد در کنار تولید کفش محصولاتی مثل جوراب،

توید آستر و بند کفش و مواردی دیگر اقدام نمود.

در سال ۴۷ بعد از موفقیت تولید کفش در مهرآباد جنوبی مرحله سوم توسعه صنعت کفش ایران

در کیلومتر ۱۸ جاده قدیم کرج در اسماعیل آباد شروع شد. وی زمینی به مساحت ۴۰۰هزار متر

خرید و پارک صنعتی کفش ملی فعالیت خود را رسما در اوایل سال های دهه ۵۰ آغاز کرد.

در این زمین نقشه احداث ۴۰۰ خانه سازمانی برای کارگران در نظر گرفته شده بود.

او با احداث این خانه ها به دنبال کاهش هزینه رفت و آمد کارگران و هزینه نقل و انتقال آنان بود.

در کارخانه کفش ملی تا سال ۱۳۵۰ انواع مختلفی از کفش مثل کفش ورزشی ، کفش

برای روزهای بارانی، چکمه، پوتین، دمپایی، کفش کتانی، کفشهای بچه گانه و

کفش ایمنی تولید می شد.
به تدریج گنجایش کارخانه مهرآباد زیاد شد به طوریکه روزانه ۱۲هزار و ۵۰۰ جفت کفش

در کارخانه کفش ملی توسط ۲هزار و ۵۰۰ کارگر استخدام شده تولید می شد.

ایروانی طی سال های ۱۳۳۵ تا ۱۳۵۷ بیش از ۵۰ شرکت صنعتی و تجاری تاسیس و

در زمینه تولید انواع کفش در بیش از ۲۵ شرکت صنعتی با شرکای داخلی و خارجی مشارکت داشت.

جالب است بدانید که رحیم ایروانی در سال ۱۳۴۳ شرکتی به نام شرکت کانون مشاوره

اقتصادی را به منظور تربیت و پرورش ۲۲ کودک دو ماهه تا ۲ساله تاسیس کرد تا در آینده

این کودکان از مدیران بنگاه های صنعتی او بشنود. قرار بر این شد قسمت عمده بودجه کانون

به مصارف تحصیلی این اطفال برسد و لوازم خوارک پوشاک و وسایل زندگی ساده و کم خرج باشد.

همچنین هیچ کدام از این اطفال نیز پس از رسیدن به سن ۱۸ سالگی هیچ تعهدی نسبت به

کانون ندارند و مختارند که هرجور که خواستند در اجتماع زندگی کنند. فقط انتظار موسسه این است

که نسبت به تحصیل جدی باشند و تمسک به دین اسلام و حسن اخلاق را پیشه خود سازند.

با وقوع انقلاب اسلامی ایروانی این کودکان را که آن زمان ۱۴ تا ۱۶ ساله بودند با خود به خارج از کشور برد.

در سال ۵۷ سرمایه گذاری شرکت در مقایسه با سال ۱۳۵۵ به میزان ۷۴۱ میلیون ریال افزایش یافت.

ایروانی علاوه بر تاسیس فروشگاه کفش کلی در سراسر کشور ویکسان سازی قیمت ها در فروشگاه

های کفش ملی توانست به کشورهای اروپای شرقی و شوروی نیز کفش صادر کند. در کارخانه کفش

ملی  طی ۳۰ سال بیش از ۱۰ هزار نفر در کارخانه مشغول به کار بودند.

شرکت کفش ملی با وقوع انقلاب مصادره و ملی شد و متاسفانه به دلایلی مثل ضعف مدیریت و

واگذار نکردن آن به بخش خصوصی متحمل ۴ میلیادر زیان خالص و ۸۰۰میلیون تومان زیان انباشته شد.

ایروانی بعد از ۲۵ سال مصادره کارخانه با روی کار آمدن هر مدیر جدیدی به وی تلفن می زد و انتصابش

را به مدیریت تبریک می گفت و او را به حفظ شرکت تشویق می کرد زیرا معتقد بود که چند هزار نفر

از این طریق زندگی می کنند. ایروانی تا سال ۵۷ در ایران زندگی می کرد و بعد از آن با مهاجرت اجباری به آمریکا رفت.

وی ابتدا کارخانه کفش و چرمسازی را در بوستون آمریکا تاسیس کرد و سپس در قاهره کارخانه

کفش استاندارد را تاسیس کرد.

رحیم ایروانی سرانجام در ۱۲ بهمن ۸۴ بعد از یک روز کامل کاری درگذشت.

کنون فروشگاه های کفش ملی به عرضه تولیدات صنایع کوچک و دیگر کارخانه ها تبدیل شده اند.

پارک صنعتی کفش ملی نیز انبار  شرکت های خودرو سازی است. هم اکنون  بعد از ۳۲ سال،

از پرسنل ۱۰ هزار نفری گروه کفش ملی تنها ۷۰۰ نفر باقی مانده اند که در کفش

گنجه و بخش های بازرگانی مشغول به کار هستند.