فرض می‌کنیم شما سرور، خود را تحویل گرفتید (منظور ما اینجا سروروب است) و آماده‌اید

بسته‌های نرم افزاری مورد نیاز خود را نصب کنید و سایت‌های خود را روی آن برپا کنید.

اما قبل از شروع هر نوع پیکربندی، نیاز است یک دسته کارهای خاصی را انجام دهید که مطمئن شوید

بعداً دچار مشکل نخواهید شد. خیلی از این کارها از نظر امنیتی مهم است که حتماً انجام شود.

اما برخی از آنها هم اگر انجام نشود، امکان کار کردن یک نرم افزار وجود ندارد. پس با اولین

کارها برای پیکربندی سرورلینوکس همراه باشید.

ساخت یک کاربر جدید

لینوکس یک سیستم عامل چند کاربره است. شما می‌توانید کاربران را درون گروه‌های مختلفی هم دسته بندی کنید.

کاربر ارشد هم Root می‌باشد و شما زمانی که وارد سرور خود می‌شوید، اساساً در حال کار کردن

با سرور با این حساب هستید. به دلیل اینکه این کاربر دسترسی به همۀ قسمت‌های سیستم را داراست،

امکان خرابکاری و ندانم کاری توسط شما وجود دارد. پس بهترین کار این است که یک کاربر دیگر بسازید

و دسترسی‌ های لازم را به آن بدهید و از آن به بعد دیگر با کاربر جدید وارد سرورلینوکس شوید.

این کار مزایای زیادی دارد که یکی از آنها احتمال کمتر وارد کردن دستورات مخرب است. چرا که در

درجۀ اول سروربه شما چنین اجازه‌ای را نمی‌دهد و در مراحل بعدی شما حتماً باید رمز کاربر ریشه وارد کنید.

نکتۀ بعدی این است که اگر هم این حساب هک شد، به راحتی می‌توانید آن را حذف کرده و یک حساب یا

کاربر دیگر در سیستم تعریف کنید. این کار را با کاربر ریشه یا root نمی‌توانید بکنید.

تنظیم Hostname و FQDN

در ادامه شما باید نام سرور و همچنین نام دسترسیِ دامنۀ سروررا تعیین کنید. با این کار نرم افزارهای

دیگر مثل وب سرور(Web Server) و یا سرور DNS قادر به کار کردن هستند. در غیر این صورت در هنگام

اجرای این سرویس‌ها شما خطایی را دریافت خواهید کرد که باید حتماً Hostname و FQDN را تعیین کرده باشید.

برای انجام این کار دو تا پروندۀ اساسی در مسیر /etc وجود دارد که از آنجا می‌توانید این دو مشخصه را تغییر دهید.